માર્ગદર્શકો

Akshay Sharma

અક્ષય શર્મા એક ફોટોગ્રાફર છે જે નવી દીલ્હી, ભારતમાં રહે છે. કોરપોરેટ કંપનીઓમાં પાંચ વર્ષ સુધી મેનેજમેન્ટ કંસલ્ટનસી, માકર્ેટીંગ અને એડવર્ટાઈઝીંગમાં અળગ-અલગ રોલ નિભાવ્યા પછી અક્ષયે ૨૦૧૫માં લાઈટ એન્ટ લાઈફ એકેડમીમાં એક વર્ષનો ફોટોગ્રાફીનો પ્રોગ્રામ કરવાનું નક્કી કર્યું.

ધંધાદારીરૂપે એણે લાઈફસ્ટાઈલ પ્રોડGટસની બ્ર્ાંડો જાડે ભાગીદારી કરી (ફેશન, આર્કીટેGચર, ઈન્ટિરીયર અને લGઝરી સ્ટીલ લાઈફ) અને અર્થ સભર કાલ્પનિક કૃતિઓ બનાવી જે બ્ર્ાંડ અંગેની વાર્તા કહે. વ્યિGતગત રૂપે અને આર્કીટેકચરલ સ્ટ્રGચરો, ક્ષણભંગુર પળો. આક્રર્ષક બ્ર્ાહ્માંડ (વિશ્વ) અને ફાઈન ડીઝાઈન ની તસ્વીરો ભેગી કરવી ગમે છે.

અક્ષય જીયો પોલીટીકલ ઘટનાઓનો, વિજ્ઞાન તથા ટેકનોલોજીમાં થતા સફળ પ્રયોગો, માનવીય હકો અને વ્યિGતગત સ્વતંત્રતા નિપુણ સમીક્ષક છે. આ બધુ ઊભું થયું અને ફીલોસોફી, સાયકોલોજી, કુદરત અને સવ્તંત્ર મ્યુઝિક અને આર્ટ (કલા) અંગેની એની રૂચિને કારણે.

ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનમાં ઉપદેશકના હિસ્સા (ભાગ) રૂપે, અક્ષય પોતાના આજીવન શોખને ટ્રેનીંગ અને સ્ટ્રGચર્ડ લર્નિંગમાં સારું યોગદાન આપી રહ્યો છે. સવર્ેક્ષણ અને અભિવ્યિGતનું માધ્યમ ફોટોગ્રાફીને લોકો સુધી પહોચાડવાના આ પ્રોગ્રામ અંગે એ બહુ ઉત્સાહી છે.

Akshaya Vaidyanathan

અક્ષયા માટે પ્રેરણાસ્થાનોની કોઈ કમી નથી કારણ એ એક એવા પરિવારમાંથી આવી છે જેમાં લોકો પોતાની નોકરી સાથે બીજા અનેક કામ એક સાથે કરી શકે છે. એના પિતા પ્રોફેશનલી એચ આર હોવા સાથે એક એGટર પણ છે. એGટીંગ થી એના પિતાને અનહદ ખુશી મળતી હતી. આ વાત અક્ષયાને બહુ જલ્દી સમજાઈ ગઈ હતી. આથી અક્ષયાએ એના પિતાને ડગલે (પગલે) (માગર્ે) ચાલવાનું નક્કી કર્યું અને પોતાની રૂચિને કળા તરફ એટલે સિનેમાટોગ્રાફી અને ફોટોગ્રાફી તરફ વાળી અને ઈલેGટ્રોનીક મીડીયામાં સ્નાતક સુધીનો અભ્યાસ કયાર્ે. એ Gયારેય પણ બુક વર્મ (પુસ્તકિયો કીડો) નહોતી એને હમેશાં બધુ જાતે કરવાનું ગમતું. (બધું જાતિ કરવાની રીત ગમતી) કોલેજના બીજા વર્ષમાં એનો પરિચય ફોટોગ્રાફી સાથે થયો બસ ત્યાર પછી એણે (Gયારેય) પાછું વળીને નથી જાયું. શરૂઆતમાં એ સિનેમાટોગ્રાફીની પ્રશંસક હતી. સંકટ સમયની નિર્ણાયક ઘડીઓ માનવીઓના કુદરતી હાવભાવને કચકડે મઢવાની એની વૃત્તિએ એને ફૂલ ટાઈમ ફોટોગ્રાફી કરવા પ્રેરી. ફોટોગ્રાફી એ અક્ષયા માટે કેવળ શોખની વસ્તુ નથી. એ પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફર બનવા માગતી હતી.

એલ.એલ.એ. માં પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફીમાં પોસ્ટ ગ્રેજ્યુએશન કર્યા બાદ એ ચેન્નાઈમાં આર્ટની પ્રેિGટસ કરી રહી છે, એનું ધ્યાન ફેશન અને ફÙડ (આહાર) ફોટોગ્રાફીમાં વધુ છે. ફેશન ફોટોગ્રાફી દ્વારા એ અમુક સંદશે અને વાર્તા કહેવા માગે છે જે લોકો સાથે જાડવામાં મદદ કરે. આહાર (ફ્રૂડ) પ્રત્યેના તેના પ્રેમે તથા ફૂડ સ્ટાઈલીંગ એને ફૂડ ફોટોગ્રાફી તરફ ખેંચી ગયું.

અક્ષયાનું કહેવું છે કે ફોટોગ્રાફીએ એને નવું જીવન આપ્યું છે, નવું ક્ષેત્ર આપ્યું છે જ્યાં દરેક દિવસ ઉત્સાહથી ભરેલો હોય છે. એક પણ દિવસ એવો નહી ગયો હોય જ્યારે સવારે ઊઠીને એને બોલવું પડે કે, હે ભગવાન આજે કામે જવું પડશે.. એલ.એલ.એ. અક્ષયા માટે પ્રેરણાસ્થાનોની કોઈ કમી નથી કારણ એ એક એવા પરિવારમાંથી આવી છે જેમાં લોકો પોતાની નોકરી સાથે બીજા અનેક કામ એક સાથે કરી શકે છે.

Ankit Gupta

અંકિત દિલ્હીમાં મોટો થયો છે. ક્રિકેટનો એ મોટો ચાહક છે, ટેબલ ટેનીસ અને બેડમિન્ટન સિવાય જ્યારે પણ સમય મળે એ (રમતો) (સ્પોર્ટસ્) રમવા માટે તૈયાર જ હોય. એની સાથેના બીજા લોકોની જેમ સ્કુલ પછી બેમાંથી એક રાહ ચૂંટવાનો વિકલ્પ હતો કાં તો એન્જીનીયર કાં તો ડોGટર. અંકિતે પ્રથમ વિકલ્પ પસંદ કયાર્ે અને એન્જીનીયરીંગમાં સ્નાતક થયો. કોલેજમાં જ ઈન્ફોસીસ દ્વારા એની સીધી પસંદગી થઈ ગઈ અને એણે માયસોર સ્થળાંતર કર્યું. માયસોર જતા પહેલા એની માતાએ (મમ્મીએ) એને એક ડી.એસ.એલ.આર. કેમેરો ભેટમાં આપ્યો. આજ અંકિત ની શરૂઆત હતી. વિદેશમાં એમ.બી.એ. કરવાની મહત્વાકાંક્ષા લઈને ઈન્ફોસીસમાં ૪ વર્ષ સુધી એણે કામ કર્યું.

પરંતુ માયસોર માં જે ઘરમાં અંકિત રહેતો હતો એની સાથે વાર્તાલાપ કર્યા બાદ એનો વિચાર બદલાઈ ગયો. એ એક વયોવૃધ્ધ મહિલા હતી, એના બધા બાળકો (સંતાનો) વિદેશમાં રહેતાં હતાં. અંકિત પણ એજ માગર્ે આગળ વધી રહ્યો હતો એટલે એ જાણવા માગતો હતો કે Gયારે એના સંતાનો એની મુલાકાત લે છે? જ્યારે એણે કહ્યું કે છેલ્લી વાર એ લોકો પાંચ વર્ષ પહેલા આવેલા, ત્યારે અંકિતનો વિચાર સમૂળગો બદલાઈ ગયો અને એણે નક્કી કર્યું કે એ ઈન્ડિયામાં જ રહેશે એના પરિવારની નજીક. એણે ઈન્ફોસીસમાંથી રાજીનામું આપ્યું અને પાછો દીલ્હી જતો રહ્યો. એના પિતાના ધંધામાં જાડાવાનું એને યોગ્ય ન લાગતા એણે તરત ફોટોગ્રાફીમાં આગળ વધવાનું વિચાર્યું. એના ફોટોગ્રાફસ ની Gવોલીટી બાબત એના દોસ્તો અને પરિવારજનો પાસેથી મળતા પ્રોત્સાહનને કારણે એનો આત્મવિશ્વાસ ખૂબ વધી ગયેલો. એક સવારે એને અચાનક યાદ આવ્યું કે એ જ્યારે કાશ્મીરમાં પહાડીથી ઘેરાયેલી એક ખીણમાં હતો ત્યારે એને અહેસાસ થયો કે ખરેખર તો ફોટોગ્રાફી જ એનું પેશન (અભિલાષા) છે કારણ કે ત્યારે એને એક જ વિચાર આવતો હતો કે એ કેવી રીતે આ ક્ષણોને (આ પળોને) કાયમ માટે કેદ કરીને સંભાળી ને રાખી દે.

થોડાક ખચકાટ સાથે પોતાની બેગ પેક લઈને એ એલ.એલ.એ. માં આવી ગયો અને પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફીમા પોસ્ટ ગ્રેજ્યુએશન પૂરું કર્યું, અને ટ્રાવેલ (મુસાફરી) નેચર (કુદરત), આર્કીટેGચર અને ઈન્ટીરીયર ફોટોગ્રાફીમાં સ્પેશ્યાલાઈઝેશન કર્યું.

સમાજને કાંઈક પાછું આપવું એ અંકિતની પ્રાથમિકતા હતી. એલ.એલ.એ. ઓનલાઈન દ્વારા એક પ્લેટફોર્મ મળ્યું જેના દ્વારા એ પોતાનું ફોટોગ્રાફીનું જ્ઞાન એ લોકો સુધી પહોચાડી શકે જે લોકો શીખવા માટે આતુર હોય.

Arnab Nath

અર્નબની ફોટોગ્રાફી માટેની સૌ પ્રથમ પ્રેરણા એના પિતા હતા જેઓ એક ફોટોગ્રાફર હતા. અર્નબ એના પિતાને અલગ અલગ ઉપકરણો થી પ્રયોગો કરતા જાતો. ત્યારબાદ એમણે જમશેદપુરમાં પોતાની લેબ ઉભી કરી. પછી એ લેબ પ્રદર્શન (એGઝીબીશન) ની તસ્વીરો પ્રીન્ટ કરવા માટેનું કેન્દ્ર બની ગયું. આ એ જગ્યા છે જ્યાં અર્નબને ફોટોગ્રાફીમાં કોણ શું છે અને નહીં એ જાણવાની તક મળી.

અર્નબ ત્રીજા ધોરણમાં હતો ત્યારથીજ તસ્વીરો લેવા લાગેલો અને પછી પારિવારિક પ્રસંગો માટે કાયમ માટે નિયુGત કરેલ ફોટોગ્રાફર બની ગયેલો.

અર્નબ પૂણેની ફર્ગ્યુસન કોલેજમાં બીએ સાઈન્સ માં જાડાયો, અને માસ કોમ્યુનિકેશન અને ફીઝીGસમાં સ્પેશ્યલાઈઝેશન કર્યું કારણ બધા કોર્સીસ માંથી આજ એક કોર્સ હતો જેમાં ફોટોગ્રાફીનો અભ્યાસ સામેલ હતો. એની જીંદગીનો મોટો વળાંક હતો એનું ફોટોગ્રાફી તરફનું આકર્ષણ એના શોખમાં પરિણમ્યું જે એ દિલોજાનથી કરવા માગંતો હતો.

અર્નબ લાઈટ એન્ડ લાઈફ એડેડમીમાં જાડાયો અને ૨૦૦૩માં પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફીમાં એનો પોસ્ટ ગ્રેજ્યુએશન ડીપ્લોમાં પૂરો કયાર્ે. એ મુખ્યત્વે પ્રોડGટ, ઓટોમોબાઈલ અને પોટ્રેટ ફોટોગ્રાફીજ કરે છે. એ ૨૦૦૮ થી ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં પ્રધ્યાપક તરીકે છે. એ પોતાનો બધો સમય પોતાના પ્રોજેGટ પાછળ વાપરે છે જે એને ફોટોગ્રાફર તરીકે વધુ વિકસિત થવામાં અને આગળ વધવામાં સહાય કરે છે. એણે સાઉથ આફ્રીકન ટુરિઝમ, કુંભ મેળો તથા મથુરાની હોળી અને પુષ્કરના મેળા જાવા પ્રોજેGટો શુટ કરેલા છે.

અર્નબનું માનવું છે કે વધુમાં વધુ લોકો ફોટોગ્રાફી શીખે, આવકારે અને એક આર્ટના રૂપમાં એનો સ્વીકાર કરે. ફોટોગ્રાફીનું એની જાતે આ દેશમાં વિકસિત થવું કઠિન છે. પણ એનું માનવું છે કે ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન આ કરી શકસે કારણ એ ઘણી બધી ભાષામાં બનાવવામાં આવેલ છે. અર્નબ ફોટોગ્રાફીનો અભ્યાસ પૂરા ભારતમાં ફેલાવાના કાર્યમાં સહભાગી થવા માગતો હતો આથી એ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનમાં ઉપદેશક (ગુરુ) બની ગયો.

Garima Chaudhary

ગરિમાને આઠમાં ધોરણથી કળામાં રસ જાગ્યો. ત્યારથી એ ઈિન્ડયામાં ફાઈન આર્ટસને લગતી કોલેજ અને કોર્સીસ ઉપર રીસર્ચ (સંશોધન) કરી રહી હતી. બારમાં ધોરણની પરીક્ષા પછી એણે સીવીલ સર્વીસનો માર્ગ પસંદ કયાર્ે અને ઈતિહાસનો અભ્યાસ કયાર્ે. અને સારી કામગીરી કરી હતી પણ એને હમેશા કંઈક ખુટતુ હોય એવું લાગતું. એ ફGત સારા માર્કસથી ખૂશ ન હતી. એણે વધારે જાઈતું હતું. એટલે એણે પોતાના માં-બાપને જાણ કર્યા વગર આર્ટસ (કળાના) ના કોર્સમાં અરજી કરી અને પસંદ થઈ ગઈ અને એની અરજી સ્વીકારાઈ પણ ગઈ) પછી પોતાના માં-બાપને મનાવીને કોર્સમાં જાડાઈ જ્યાં એનો પ્રથમ પરિચય ફોટોગ્રાફી સાથે થયો. જ્યારે એને વિવિટાર (જ્ણ્દ્યણ્tટ્ટદ્ર) હાથમાં લીધું ત્યારથી ફોટોગ્રાફર તરીકેની એની કારકીર્દી શરૂ થઈ.

એણે વિ¬ુઅલાઈઝર તરીકે કામ કર્યુ અને સાથે એનિમેશનમાં સ્પેશ્યલાઈઝેશન સાથે ડીઝીટલ મીડીયામાં પોસ્ટ ગ્ેજ્યુએશન (અનુસ્નાતક) પણ કર્યું. આમ છતાં એના મા-બાપ સાથે એના મતભેદ ચાલુ રહ્યા પણ આખરે એ એમને મનાવી શકી કે કળા (આર્ટસ)ના આધારે પણ એ પોતાની કારકીર્દી બનાવી શકે છે અને આર્થિક રીતે સફળ અને સુખી થઈ શકે છે.

પોતાની સર્જનાત્મકતા અને ફોટોગ્રાફીના કૌશલ થી જ્યારે એણે એના પતિને પ્રભાવિત કયાર્ે તો એણે એક ઊંચ્ખ્ઙ કેમેરો એને ભેટમાં આપ્યો. ત્યારબાદ એણે ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં અરજી કરી અને પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફીમાં પોસ્ટ ગ્રેજ્યુએશન કર્યું.

૨૦૧૧માં આવેલ ઈ-કોમર્સના વેવનો ગરિમાને ઘણો ફાયદો થયો. એણે ત્યારે ઘણી ઈ-કોમર્સ સાઈટની ફોટોગ્રાફીના અસાઈનમેન્ટ કર્યા અને પ્રગતિ કરી. ૨૦૧૧માં એણે પોતાનો પ્રથમ સ્ટુડીયો ખોલ્યો અને ઘણા ફ્રીલાન્સ કામ કર્યા, જેના દ્વારા એપ્લાઈડ આર્ટસ અને ફોટોગ્રાફીનું ઘણું જ્ઞાન એને મળ્યું પરિણામે એ પોતાની એક અલગ સ્ટાઈલ બનાવી શકી. અત્યારે એ બેગ્લોરમાં સ્થાયી થઈ ગઈ છે અને આર્ટ ડીરેGટર, ગ્રાફીક ડીઝાયનર, પેઈન્ટર, ફોટોગ્રાફર અને બ્લોગરના રૂપે કામ કરે છે.

ગરિમાનું માનવું છે કે ફોટોગ્રાફીએ જનતા ની કળાનું માધ્યમ છે. અલગ અલગ ભાષા દ્વારા જનતા સુધી પહોચવતા ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનના પ્રયત્નો ગરિમાને આવકારદાયક લાગે છે. આનાથી એ પણ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન જેટલી ઉત્સાહીત છે.

Kavitha Swaminathan

તિરૂપુરના વગદાર તથા મોભાદાર પરિવાર માંથી આવતી કવિતાને દર અઠવાડિયે મળતી ભારે ખિસ્સા ખર્ચીને કારણે સ્કુલ Gયારે પૂરી થઈ ગઈ ખબર જ ન પડી. બહુ જલ્દી એને સમજાઈ ગયું હતું કે એને ચોકલેટનું જબરદસ્ત વળગણ છે. આ એનું બહુ જૂનું વળગણ હતું. અત્યારે પણ કવિતા આખો ચોકલેટ બાર અમુક સેકન્ડમાં જ ખાઈ જાય છે અને સાથે બીજા પણ ખાઈ શકવાની તાકાત પણ ધરાવે છે. સ્કુલમાં એ, એ જ વિષયો પર ધ્યાન આપતી હતી જે એને ગમતા હતા જેવા કે ફીજીGસ, ઝુઓલોજી અને બોટની, કારણ એનું ધ્યેય ડોGટર બનવાનું હતું. ડોGટરેટ પ્રોગ્રામના પહેલાજ અઠવાડિયામાં એને સમજાઈ ગયું હતું કે એ કોર્સ પૂરો નહી કરી શકે એટલે એને એ છોડી દીધો. અને પછી એણે બી.કોમ નો કોર્સ કરવાનું નક્કી કર્યું પણ ત્યારે ઘણુ મોડું થઈ ચૂGયું હતું બધી કોલેજમાં એડમીશનની પ્રક્રિયા બંધ થઈ ચૂકી હતી. કવિતા આ વાતને યાદ કરતા કહે છે કે Gયારેક અજ્ઞાનતા (નિષ્ફળતા) આશિર્વાદ બની રહે છે. પોતાનો વિકલ્પ નક્કી કર્યા પછી પેરુન્દુરાઈની મહારાજા કોલેજ માં વિ¬ુઅલ કોમ્યુનિકેશનનાં કોર્સમાં એ જાડાઈ. એક પેન્ટેGસ કે ૧૦૦ કેમેરો, એક ડાર્ક રૂમ અને મનમાં આવતી કોઈપણ કલ્પના પર કામ કરવાની સ્વતંત્રતા.. આ બધુ જાઈને ફોટોગ્રાફીની ખરી તાકાત ની જાણ કવિતાને થઈ.

કોલેજમાંના ૧૫૦૦ લોકો માંથી વિ¬ુઅલ કોમ્યુનિકેશન માટે ફGત ૬ સ્ટુડંટો (વિદ્યાર્થીઓ) મળ્યા. આખરે એવું કોણ છે જેને પોતાની તસ્વીરો સારી ન જાઈએ. ફોટોગ્રાફીએ એની સઘળી ઈન્દ્રીયોને જાગૃત કરી દીધી છે એવું કવિતા કહે છે. તસ્વીરો લેતી વખતે હવે એને કૂતરાની થતી પીડાનો ખ્યાલ આવે છે અને એને સ્પર્શીને જતી હવાને પણ એ અનુભવી શકે છે અને ફૂલો અને આકાશના રંગો જાઈને એ વિસ્મિત થઈ જાય છે. એની આસપાસની દુનિયા વિશાળ, અસિમિત સુંદરતામાં પરિવર્તિત થઈ ગયું. બધી અસ્ત-વ્યસ્ત વસ્તુઓ એની મેળે જગ્યાએ ગોઠવાઈ રહી હતી અને દુનિયા જીવંત હોય એવું ફોટોગ્રાફી થકી લાગી રહ્યું હતું. કવિતાને ત્યારે સમજાઈ ગયું કે એ હવે જીવનભર એ (જીંદગીભર માટે) ફોટોગ્રાફર જ રહેવાની.

એણે ૨૦૦૨ માં એલ.એલ.એ. માં અભ્યાસ કરેલો, ત્યારે એને અહેસાસ થઈ ગયેલો કે અહીંયા રોજ કાંઈક નવું જાણવાનું મળશે. કોર્સ કર્યા પછી પણ બીજા પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફરોનાં કામ જાઈને એને એમ લાગતું કે એક ફોટોગ્રાફર તરીકે એણે હજુ વિકસિત થવાની જરૂર છે. એને એક વાત બરાબર સમજાઈ ગઈ હતી કે જ્ઞાન માટેની તેની તરસ બુઝવવા માટે અને એક સારા ફોટોગ્રાફર તરીકે વિકસવા

આભાર – નિહારીકા રવિયા માટે એણે હમેશા વિદ્યાર્થી બનીને રહેવું જાઈએ. હવે એ લાઈટ એન્ડ લાઈફ એકેડેમીમાં ફÙલ ટાઈમ કામ કરે છે, અહીયા એ કોલેજના શૈક્ષણિક સ્તર (સ્ટાન્ડર્ડ) પર નજર રાખે છે. સાથે સાથે એ પ્રકાશ જાડે રમત રમે છે, લોકોની અને જગ્યાઓની તસ્વીરો લે છે ખાસ કરીને ઉટીમાં. અહીયા રોજ ને રોજ એ વિદ્યાર્થીઓ પાસેથી શીખે છે અને સાથે સાથે પોતાના વિષય અંગેના ઊંડા જ્ઞાનની પણ વહેંચણી કરે છે. ફોટોગ્રાફીને ગહનતાપૂર્વક સમજવાની કોશિશ કરતા ક્રીયેટીવ દિમાગના લોકોને મળવાની ઉત્તેજના / ઉત્સાહ તેને અપાર સંતોષ આપે છે. એના કહેવા મુજબ એલ.એલ.એ. ઓનલાઈન એને ખૂબ પ્રિય છે કારણ એનો અભ્યાસ અલગ અલગ ૯ ભાષામાં થઈ શકે છે જેનાથી ઘણા મહત્વાકાંક્ષી ફોટોગ્રાફરોને ફોટોગ્રાફી શિખવાની પ્રેરણા મળે છે.

Khushboo Agarwal

જા ભુતકાળની વાત કરીએ તો મને આનંદ થાય છે કે મારા પિતાએ હિમ્મત કરી પોતાના બાળપણની આરામદાયક પરિિસ્થતિનો ત્યાગ કરી કલકતાથી ચેન્નાઈ આવી ગયા. પોતાનો ધંધો જમાવવા માટે આને કારણે બે સંસ્કૃતિની શ્રેષ્ઠ વસ્તુઓ હું પામી શકી. એક તો ઉત્તર ભારત ની સંસ્કૃતિ જે અમારું મૂળ છે અને એ સાથેજ તામિલ સંસ્કૃતિ, લોકો, આહાર અને તામિલ પ્રદેશ કહેવાય છે કે વિવિધતા માં જ જીવનનની મજા છે.

સ્કુલમાં હું વિવિધ પ્રકારની પ્રવૃત્તિઓમાં ભાગ લેતી. ડાન્સીંગ, થિયેટર, ડીબેટ અને હું ખરાબ ગાતી હતી પણ સ્કુલમાં કોરસમાં હું ગાતી. પણ Gલાસમાં હું અભ્યાસમાં હમેશા પ્રથમ આવવાને પ્રાધાન્યતા આપતી. પરંતુ ૧૦માં ધોરણની પરીક્ષા પછી બધું બદલાઈ ગયું. મારા સઘળા પ્રયત્નો પછી પણ સ્કુલમાં હું ૫ માં ક્રમે આવી.

મારો આત્મવિશ્વાસ હલી ગયો. એ સમય પોતાની ઓળખ બનાવવાનો હતો. મે પછીના બે વર્ષ સરળતા થી પસાર કર્યા. જેનાથી મને આનંદ મળે એ બધુ મેં કરવાનું ચાલુ કર્યું. ડાન્સીંગ, આઈસીંગ અને હું ઈનામો જીતવા લાગી અને ડાન્સર તરીકે ખ્યાતિ પામવા લાગી. ભરતનાટ્યમ, કથ્થક અને ઘુમ્મ આ બધા ડાન્સ શીખવામાં મને ખરેખર આનંદ આવતો. પછી એમાં જે જાઈવ, સાલ્સા અને ભચાથાનો ઉમેરો કયાર્ે. જીંદગી સરસ (સુંદર) રીતે વીતી રહી હતી (જઈ રહી હતી) અને મને સમજાયું કે ફGત શિક્ષણ જ જીવન નથી. મેં વિઝયુઅલ કોમ્યુનિકેશન કરવાનું નક્કી કર્યું અને એમાંથી મને ફોટોગ્રાફીનો માર્ગ મળ્યો અને મારી જીંદગીએ નવો વળાંક લીધો. ફોટોગ્રાફીએ મને એક નવીન દુનિયા જાડે જાડાવાની તક આપી.

ખૂબ પ્રગતિશિલ માંથી વ્યવહારિક સઘળી કુદરતી વસ્તુમાંથી સર્જિત એક નિભર્ેળ માદકતાની વાત કરો એટલે લાઈટ એન્ડ લાઈફ એકડેમી યાદ આવે. મેં ત્¬ાંની મારી એક એક ૭ણ ને માણી છે.

આજે, હું હજી પણ વિવિધતા શોધું છું.મારો વ્યવસાય ભલે ફોટોગ્રાફીનો રહ્યો પણ હજી હું ડાન્સ માટે અને ડાન્સ શીખવાડવા માટે સમય કાઢી લઉં છું. હવે હું સિનેમાટોગ્રાફી વિષે જાણવા માગુ છું અને થિયેટર પણ ફરી કરવા માગું છું.

હવે બીજા લોકો સાથે મારું ફોટોગ્રાફીનું જ્ઞાન વહેચવાની (શેર કરવાની) મારી પાસે સુંદર તક છે જે ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનના સથવારે તેમનામાં રહેલી રચનાત્મક શિGત બહાર લાવશે. મારા સુખનો કપ હવે છલકાઈ રહ્યો છે.

Mihir Hardikar

જા મારે જાતે નક્કી કરવાનું હોત તો હું ‘શુઝ (જુતા) ડીઝાઈનમાં ગયો હોત, કારણ હું હમેશા મારા પિતરાઈ ભાઈના કોમપ્પ્યુટર પર ‘શુઝ’ ડીઝાઈન કેવી રીતે બનાવાય અને નાઈક માં નોકરી (જાબ) કેવી રીતે મળે એના પર રીસર્ચ કરતો રહેતો. મારા અમુક દોસ્તોના મા-બાપો હજી મજાક કરતા હોય છે કે જ્યારે એમણે જાણ્યું કે મારે ‘શુઝ’ ડીઝાઈનર બનવું છે તો એમને લાગ્યું હું મોચી બનવાનો છું.

૧૨ ધોરણમાં મને સમજાયું કે ગણિતના ડેરીવેટીવસ અને પેરાબોલાના સવાલોને ઉકેલવા કરતા બાયોલોજીમાં ના છોડ અને દેડકાઓના ડ્રોઈંગસ બનાવવા મને ગમે છે, એટલે મે જે.જે. સ્કુલ ઓફ આર્ટ મુંબઈ ખાતે કોર્મશિઅલ આર્ટમાં જાડાયો, જેથી હું મારા હૃદયમાં ઉદ્ભવતી કલ્પનાઓને આલેખી શકું. ત્યાં મારા સિનીયરોની પ્રેરણાથી એડવર્ટાઈઝીંગના વિવિધ ક્ષેત્રો જેમકે એનિમેશન, ઈલેસ્ટ્રેશન, એGઝીબીશ ડીસ્પ્લે અને ફોટોગ્રાફીના સંસર્ગમાં આવ્યો, અને મારા ધ્યાનમાં આવ્યું કે એડવર્ટાઈઝીંગમાં નવા આઈડીયા બનાવવા કરતા એને ચિતરીને વિકસાવવમાં મારી આવડત સારી છે.

ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન એક પ્રકારનો જાત અનુભવ છે શીખેલું ભૂલવાનો અને ફરી નવું શીખવાનો મને જે પણ અસાઈનમેન્ટસ મળ્યા એના પર મેં કામ કર્યું. મેં ધીરે ધીરે રસોઈ કરવાની પણ ચાલુ કરી. અને એની સામગ્રી (મસાલા) એના કલર, રચના અને અસરો અંગે મેં પ્રયોગો કર્યા. આગળ જતા મને સમજાયું કે મને બીજી બધી ફોટોગ્રાફી કરતા ખાદ્યપદાર્થ અને પીણાઓ પર ફોટોગ્રાફી કરવી વધુ ગમે છે.

પછી મે સ્થાનિક (લોકલ) મુસાફરિ કરીને ખાદ્ય પદાથાર્ેને લગતા મારા પોતાના પ્રકલ્પો (પ્રોજેGટો) કર્યા. મને લાગે છે કે આ બધા પ્રોજેGટોમાં લેન્ડસ્કેપસ, પોટ્રેટસ સ્ટીલ લાઈફ અને ફÙડ ફોટોગ્રાફીને લગતા મારા જ્ઞાનનો ઉપયોગ સારો થયો. ઘણી વાર આર્ટીસ્ટોને ભાષામાં સંવાદ કરવામાં તકલીફોનો સામનો કરવો પડે છે. સ્થાનિક ભાષામાં તૈયાર થયેલ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનના પ્રોગ્રામો આવા લોકો સુધી પહાંચવામાં મદદ કરે છે. આ પ્રોજેGટમાં સહભાગી બનવા માટે હું મારી જાતને હું ખુશનસીબ (નસીબદાર) માનું છું.

Monika Adlakha

શબ્દોની તકલીફ એ છે કે જ્યારે બધા એક સાથે બોલવાનું ચાલુ કરે ત્યારે કોઈને કાંઈ સંભળાય જ નહીં. અને હું ઘ્ટ્ટદ્ધદ્મડ ને કરવાનો સમય આપે છે. આ ઘ્ટ્ટદ્ધદ્મડ જ છે જે ફોટોગ્રાફર તરીકેના મારા નવા અવતાર ની વ્યાખ્યા કરે છે. એક આત્મઘોષિત ખાઉધરો, દ્રશ્ય રસિક, લોક સમીક્ષક, એક લેખક, ફોટોગ્રાફર અને એક મુસાફર છું હું.

૧૫ વર્ષ સુધી મે જીંદગીને શબ્દો દ્વારા અભિવ્યGત કરી. Gયારેક મીડીયા પર્સન રૂપે તો Gયારેક કોમ્યુનિકેશન સ્પેશ્યાલિસ્ટ તરીકે કદાચ આ પૂરતું હોવું જાઈતું હતું પણ એવું નથી. જીવન માટેનો હેતુ એજ જીવન જીવવાનો હેતુ હોવો જાઈએ, અને મારી આજ તલાશે મને મારી અપૂર્ણતાને સ્વીકારવાનું શીખવ્યું, એણે શીખવ્યું કે, આંખેથી કેમ અનુભવવાનું, અદ્રષ્ટ સુંદરતાને શોધવાનું અને કાળના પેટાળમાં અંકિત થઈ ગયેલી ઘટનાઓને શોધવાનું.

આ બધુ આભારી છે મારી અંદરના નોમેડ ને, હું જીંદગીને ચહેરાઓ અને જગ્યાઓથી આગળ લઈ જઈ શકું છું અને હમેશા હું જે ઈચ્છતો હતો એ રીતે એને ચિત્રિત કરી શકું છું. વાસ્તવિક, અપરિપક્વ અને આધુનિક રૂપમાં.

સૌથી મહત્વની વસ્તુ મેં ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં આત્મસાત કરી હોય અને જે જીવનભર મારી સાથે રહેશે તો એ છે અનુભવ. અને હુ નથી ઈિચ્છતો કે ચેલેન્જ, એGસાઈટમેંટ અકોમ્પલીશમેન્ટની આ સફર મારી સાથે પૂરી થઈ જાય.

મારી ઈચ્છા છે કે મારો ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન સાથેનો સંબંધ આઈડીયા ના સર્જન વિચારોના ઉદ્બવ અને ફોટોગ્રાફીના અલગ અલગ ક્ષેત્રો માટેની પ્રેરણાદાયક વાતો માટેનું પ્રારંભિક સ્થાન બની રહે બસ.

લાઈટ એન્ડ લાઈફએ ફGત વિદ્યાલય નથી. એ એક અનુશાસન (શિસ્ત) છે. અહીંયા તમે આતુર પ્રેક્ષક બનીને લાઈટ અને શેડોના (પ્રકાશ અને પડછાયાના) અંતવિહીન (અપ્રતિમ) જાદુઓ શીખી શકો છો. કહેવાની જરૂર નથી કે આજે હું જે કાંઈ પણ છું એ બનવામાં મદદ કરનાર વિદ્યાલય જાડે સંલગ્ન થવા માટેની આ બીજી ગૌરવશાળી તક છે.

તો આવો મારી સાથે જાડાઓ તમારું જીવન લક્ષ્ય શોધી અને તમારે અભિલાષા પૂર્ણ કરો. ભૂલવા લાગ્યો. ઘ્ટ્ટદ્ધદ્મડ તમને નિરિક્ષણ કરવાનો અને વિચારવાનો સમય આપે છે. એ તમને શેર કરવાનો અને વાતચીત

Punya Arora

Punya Arora is a Punjabi by nature but South-Indian at heart, a professional photographer, a self-proclaimed Biriyani connoisseur and one of the very few female stand-up comedians in the country.

Her style of comedy reflects on everyday life, encasing some amazingly funny moments and situations and a couple of accents.

Her style of photography includes taking pictures of people, both on land and underwater. Other than portraits and fashion, she also photographs spaces, food and weddings. A constant spreader of happiness and sunshine is a great way to sum it all up.

Being a part of LLA online, Punya achieves something that is integral to her, giving back to the world and help spread her passion for photography. Punya strongly believes that teaching is the greatest form of learning and LLAOnline is a catalyst for the dissemination of photography knowledge.

Rejoi Krishna

એન્જીન્યરીંગ કે મેડીસીન કરવાનો મારો કોઈ વિચાર ન હતો, જે સામાન્ય રીતે મધ્યમ વર્ગના સાઉથ ઈન્ડીયન પરિવારના સભ્યની ઈચ્છા હોય. મારી એક જ મહત્ત્વાકાંક્ષા હતી કોઈમ્બતોરની પી.એસ.જી. આર્ટસ એન્ડ સાઈન્સ કોલેજમાં સાયકોલોજીનો અભ્યાસ કરવાની. કોલેજના મારા બીજા વર્ષમાં વીઝકોમ નામનો કોર્સ કોલેજમાં દાખલ કરવામાં આવ્યો. જ્ણ્દ્મઠથ્ત્ર્ ના વિદ્યાર્થીઓ જાડે વાર્તાલાપ કરતા સમજાયું કે ખરેખર તો લોકોને એન્ટરટેનમેન્ટ કરવાનું મને ફાવે છે. હું રેડીયો માં આર.જે. તરીકે જાડાયો. ખૂબ ટૂકા સમય માં હું પ્રખ્યાત થઈ ગયો. ત્યાર બાદ સાત વર્ષ પછી મને કાંઈક અલગ કરવાની ઈચ્છા જાગી અને મેં મારા ફોટોગ્રાફી ના શોખમાં આગળ વધવાનું નક્કી કર્યું.

અત્યાર સુધી લોકોને વસ્તુઓ દ્વારા એન્ટરટેઈન કરી શકાય એવું સાંભળેલું પણ હવે મને સમજાયું કે એના દ્વારા હું લોકોને જાઈ પણ શકું છું અને એન્ટરટેઈન પણ કરી શકું છું.

અને મેં ફોટોગ્રાફીની દુનિયામાં પ્રવેશવાનો નિર્ણય કયાર્ે. અને હું લાઈટ એન્ડ લાઈફ એકેડેમીમાં અભ્યાસ કરવા માટે જાડાયો અને પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફર બનવા માટેના મારા સપનાને સાકાર કરવા માટે ફોટોગ્રાફીના બધા પાસાઓ અને તકનીકો શીખી. એલ.એલ.એ. એ મને ખૂબ સરસ રીતે પ્રોત્સાહિત કયાર્ે અને જ્ઞાન (ક્ષ્ત્ત્થ્દ્વત્ડઠ્ઠડ્ઢડ) મેળવવા માટે કો ઉંમર નડતી નથી એ શીખવ્યું. એલ.એલ.એ. એ આપેલ માહિતી, જ્ઞાન અને પ્રોત્સાહન મારી માટે આશીર્વાદ સમાન છે, આજે હું જે કાંઈ પણ છું એ એમને જ આભારી છે.

હવે હું આર્કીટેGચર, ફેશન, ઓટોમોબાઈલ અને ટ્રાવેલ ફોટોગ્રાફર બનવાના મારા સપના તરફ આગળ વધી રહ્યો છું. એલ.એલ.એ. ઓનલાઈન માં હું જે કાંઈપણ બીજા ફોટોગ્રાફર પાસેથી શીખ્યો છું એ બીજા જાડે વહેંચવાની (શેર કરવાની) તક પૂરી પાડે છે.

Sathish Kumar Raju

સતીશ એક એવા પરિવારમાં મોટો થયો જ્યાં કેટલીયે પેઢીઓથી લોકો ફોટોગ્રાફર છે. એના પરદાદાએ ૧૯૦૪માં પાંડીચેરીમાં ઓમની ફોટો સ્ટુડી¬ો નામનો એક નાનો સ્ટુડીયો ખોલ્યો હતો અને ઘણા સમય સુધી ચલાવેલો. ફોટોગ્રાફી અંગેની એની યાદગાર પળો એ હતી કે જેમાં એના પિતા મોટા કદની તસ્વીરોની પ્રીંટ ઘરમાં કાઢતા હતા. એ યાદ કરતા કહે છે કે આ પ્રીન્ટો રાતના સમયે ટેરેસ (અગાસી) પર કાઢતા અથવા તો Gયારેક ઘરના મધ્યભાગમાંની જગ્યા જેને મુતૃમ કહેવાય ત્યાં કાઢતા. એને હજીએ દ્રશ્ય યાદ છે કે એના દાદીમાં હાઈપો (હાઈપોસલ્ફાઈટ)ને મીGસ કરતા અને પછી એમાં હાથ નાખીને પ્રવાહી કેટલું થંડુ છે એ જાણવાની કોશિશ કરતા. એની પ્રથમ પ્રીન્ટ એક માણસની આદમકદની (લાઈફ સાઈઝ) તસ્વીર હતી. તસ્વીર ધીમે ધીમે ઉપસતી આથી એને એ જાદુ જેવું લાગતું અને એના પિતા જાદુગર લાગતા. ત્યારથી જ સતીશનું મન ફોટોગ્રાફીમાં પરોવાઈ ગયું હતું.

ખરેખર તો કોઈ પણ પ્રકારના વિચાર વગર સતીશે ચેન્નાઈના લોયલા કોલેજમાં વિયુઅલ કોમ્યુનિકેશનમાં બી.એસ.સી. કરવાનું ચાલુ કરેલું પણ પછી પોતાની અંદર રહેલી કુદરતી અભિલાષાને અનુસરીને પોતાના ફોટોગ્રાફીના શોખને આગળ વધારવાનું નક્કી કર્યું. એણે ઈકબાલ મોહમદના વડપણ હેઠળ આગળ વધવાનું નક્કી કર્યું. સાથે સાથે એણે બે વર્ષ સુધી ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં કામ પણ કર્યું. આ સમય દરમ્યાન એને ફોટોગ્રાફીનો અભ્યાસ વિધિવત કરવાનું મહત્વ સમજાયું અને એણે ૨૦૦૬ના કોર્સમાં જાડાવાનું નક્કી કર્યુ. કોર્સ પછી એ ઈકબાલને એના અલગ અલગ શૂટમાં સહાય કરતો રહ્યો. આ સમય દરમ્યાન પોતાની તીક્ષ્ણ નિરિક્ષણ શિGતથી એ ઘણું બધુ શીખ્યો. એ ફGત ફોટોગ્રાફી વિશે જ નથી શીખ્યો. પરંતુ અલગ અલગ સંસ્કૃતિઓ, આહાર(વિશે), લાઈફ સ્ટાઈલ અને લોકોવિશે પણ ઘણું શીખ્યો. જેને લીધે એ અત્યારે જ્યાં પહાંચી શGયો એટેલે કે ઈંડીયાનો એ સૌથી શ્રેષ્ઠ ઓટોમોબાઈલ ફોટોગ્રાફર બની શGયો.

આ ઉપરાંત એ લાઈટ એન્ડ લાઈફ એડેડમીના ફૂલ ટાઈમ કોર્સમાં પ્રધ્યાપક પણ છે..

સમાજને પોતાના તરફથી કાંઈક પાછું આપવાની તૃષ્ણા અને વધુમાં વધુ લોકો ફોટોગ્રાફી (તરફ) વ્યવસાયિક કે શોખની દ્રષ્ટિએ આકર્ષાય એ હેતુ થી સતીશ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં ઉપદેશક (ગુરૂ) તરીકે જાડાયો.

એના મત મુજબ આજે ફોટોગ્રાફીનું જ્ઞાન ઓનલાઈન પર સહેલાઈથી મળી રહી છે પણ એમાં શિખવામાં સૌથી મહત્વપૂર્ણ કહેવાય એ વ્યવસાયિકોનો દ્રષ્ટિકોણ અને અનુભવનો સમાવેશ નથી. સતીશ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈનમાં આજ બાબતો પર વધુ ધ્યાન દેવા માગે છે.

Shaheen Taha

હું ભાગ્યશાળી છું કે મારા પિતા એક વ્યવસાયિક ફોટોગ્રાફર છે. એટલે જ્યારે હું એક જ વર્ષનો હતો ત્યારે જ મને કેમેરો આપી દેવામાં આવ્યો અને હું તસ્વીરો લેવા લાગ્યો. ત્યાર પછી હું Gયારેય અટGયો નથી. જ્યારે કોલેજની વાત આવી ત્યારે એન્જીનીયરીગનું ચલણ વધારે હતુ એટલે હું પણ એ ભીડનાં (ટોળામાં) જાડાઈ ગયો. એન્જીનીયરીંગ ભણતી વખતે સૌથી રોમાંચક બાબત એ હતી કે અમે કારોને સજાવતા, ચલાવતા અને લોકોને ઘેલા કરતા. મારો બીજા શોખ મ્યુઝિકનો હતો. સાઈંસ (વિજ્ઞાન) અમને થકવી નાંખતું હતું એટલે મેં મારા પિતાને સમજાવ્યા કે મને થોડી રચનાત્મક પ્રવૃત્તિ કરવા દે. અને મે વિગાન એન્ડ લેઈ કોલેજમાંથી એડવર્ટાઈઝીંગ અને ડીઝાઈનીંગ માં ડીગ્રી લીધી. બસ આ સમય દરમ્યાન મારો ફોટોગ્રાફીનો શોખ વિકસિત થયો જે મને લાઈટ એન્ડ લાઈફ એકડેમીમાં લઈ આવ્યો. એલ.એલ.એ. મારા માટે શુંં છે એ કહેવા માટે મારી પાસે શબ્દો નથી. એલ.એલ.એ. ને કારણે ફોટોગ્રાફી પ્રત્યેનો મારો દૃષ્ટિકોણ સંપૂર્ણ બદલાઈ ગયો.

મને બધા પ્રકારની ફોટોગ્રાફી કરવી ગમે છે. અત્યારે હું વધારે પડતી ફેશન ફોટોગ્રાફી આર્કીટેકટ અને ઈન્ટીરીયરની ફોટોગ્રાફી અને મૂવીના પ્રોમોઝ કરુ છું.

પણ ખરેખર તો હું એક સિરિયસ ઓટોમોબાઈલ ફોટોગ્રાફી કરવા માગું છું પણ આજકાલ જેવી ૩ડી માં થાય છે એવી નહીં. મારે કેમેરામાં ઓટોમોબાઈલની એવી અદ્ભુત તસ્વીરો લેવી છે કે જેને રી ટચીંગ ન કરવું પડે.

મને બીજાના કામ(કાર્ય) જાવા અને એના પર વિચાર રજૂ કરવા ગમે છે. (કશુંક) શીખવાનો આનંદ અનેરો હોય છે આથી જ ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં ઉપદેશક (ગુરૂ) બનવામાં મને આનંદ થયો. એવા ઘણા બધા લોકો છે જેઓ માટે ભાષા એક બાધા (વિઘ્ન) સમાન છે. એ લોકો પાસે બુધ્ધમતા (કુશળતા) તો છે પણ તેઓ પોતાના મનની વાતો કહી શકતા નથી એટલા માટે આ પ્રોગ્રામને ૯ ભારતીય ભાષામાં રજુ કરવાનો આઈડીયા (કીમીયો) અદ્વિતીય કહેવાય. મને અનહદ આનંદ થાય છે કે વધુને વધુ લોકો ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન પરિવારનો ભાગ બની શકશે.

એવા ઘણા લોકો છે જેમની માટે ભાષા એક અવરોધ છે. તેઓ પાસે બુધ્ધ પ્રતિભા (કૌશલ) છે પણ તેઓ પોતાના મનની વાતો પ્રકટ નથી કરી શકતા એટલા માટે આ પ્રોગ્રામને ભારતની વ ભાષામાં રજૂ કરવાનો વિચાર અદ્ભુત કહેવાય. આનાથી મને અત્યંત આનંદ થયો કે હવે ઘણા બધા લોકો – પરિવારમાં (ફેમીલીમાં) સહભાગી થઈ શકશે

Shantonobho Das

ફોટોગ્રાફી સાથે મારો પરિચય મારા પિતાજી (પપ્પાનો) ના ઓલિમ્પિસ કેમેરા દ્વારા થયો. પ્રથમ વાર જ્યારે મેં એ કેમેરો હાથમાં લીધો અને એના વ્યુફાઈન્ડરમાંથી જાયું ત્યારની મારી એ ક્ષણ અદ્ભુત હતી. બ્લુ આકાશ, વિશાળ સમુદ્ર અને વરસાદનું પારદર્શક (સ્વચ્છ) ટીપું મારા કેમેરાના લેન્સ દ્વારા વધુ ખુબસૂરત લાગે છે. આને લીધે ફોટોગ્રાફીમાં મારો વિશ્વાસ અને રૂચિ વધતા ગયા.

બીજા મારા રસનો વિષય બાળપણમાં હતો મારી મમ્મીને રસોઈમાં મદદ કરવાનો. સ્કુલ પછી મેં મારી જાતને કોમર્સની ડીગ્રી મેળવવામાં પરોવી, પણ પછી મને સમજાયું મારી જાતને તસ્વીરો દ્વારા અભિવ્યGત કરવું મને વધુ ગમે છે. એટલે મે એક બ્ર્ોક (વિરામ) લીધો અને ક્રુઝશીપ પર દુનિયાની સફરે નીકળી ગયો જેથી હું અલગ-અલગ વિષય વસ્તુ અને જગ્યાઓની તસ્વીરો લઈ શકું. ક્રુઝની સફર પુરી થયા પછી મને ખ્યાલ આવ્યો કે હવે આખી જીંદગી હું ફોટોગ્રાફી કરીશ જે મને દોરી લાવ્યું, ખ્ણ્ડ્ઢઢt ઃ ખ્ણ્tડ ઉઠટ્ટઠ્ઠડત્ર્ધ્

પ્રેGટકલ સત્ર (સેશન), ડેમાન્સ્ટ્રેશન અને અસાઈન્ટમેન્ટસ મને (વધુ) આકર્ષક લાગ્યા. ઉપરાંત અસાઈનમેન્ટસ પૂરા કરવા માટે મેં જે ટ્રીપ કરી હતી એમાં મને લોકોને અને કુદરતાના મૂળભૂત રૂપમાં જાણવાની તક મળી હતી.

આજે જ્યારે મારી ફોટોગ્રાફી વિશે વિચારું છું ત્યારે મને આહાર (ફÙડ) પ્રત્યેના મારા લગાવ (ચાહત) થી સંતોષ થાય છે. રસોઈમાં પ્રયોગો કરવા અને લોકો સાથે શેર કરવાની મજા અલગ જ છે.

મારું હમેશા એવું માનવું છે કે જ્ઞાન (નોલેજ) જેટલું વહેચો (શેરકરો) એટલું વધે. ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન એક એવું વિશાળ પ્લેટફોર્મ છે જેના દ્વાર શ્રીમાન (મિસ્ટ) ઈકબાલ અને મારા બીજા ગુરૂઓએ મને જે શીખવાડયું એ હું શેર કરી શકું છું. (વહેંચી શકું ચું.)

Sukil Tarnas

મારા યુવાનીના દિવસોમાં હું એક પ્રિસ્ટ જેઓ અમારા ફેમીલી ફ્રેન્ડ પણ હતા એમની જીંદગીથી ખૂબ આકર્ષિત થયેલો. એ શહેરમાં રાજદૂત બાઈક પર ફરતા રહેતા. એમના પરિપૂર્ણ અને પ્રભાવશાળી વ્યિGતત્વની આભા અલગ જ હતી. હું પણ એમના જેવો બનીશ એવું મેં વિચારેલું. પરંતુ સ્કુલમાં અમુક સમય પસાર કર્યા પછી ખ્યાલ આવ્યો કે એ મારા બસનું કામ નથી અને પછી ચેન્નાઈની લોયોલા કોલેજમાં ભણવાનું ચાલુ કર્યું મે. વર્નાGયુલર (સ્વદેશી) મીડીમ માં ભણ્યા પછી ઉચા દરરજાની શ્રેષ્ઠ એવી લોયલા કોલેજમાં મને મૂકવામાં આવતા હું અસુરક્ષિતતા અનુભવવા લાગ્યો. વિજ્ઞાનમાં મને સારા માર્કસ મળ્યા હતા એટલે મેં કેમિસ્ટ્રી લેવાનું નક્કી કર્યું. પરંતુ ભાષાની સિમિતતા એ મને Gલાસ બંક કરવા પર મજબૂર કયાર્ે અને હું શGય હોય એટલી વિવિધ પ્રકારની પ્રવૃત્તિઓમાં જાડાઈ ગયો. મૂળમાં મારા રસના વિષયો હતા આર્ટ અને ક્રાફ્ટ આથી મારો વધારે પડતો સમય હોસ્ટેલને શણગારવા (સજાવવા)માં જતો અને કેમ્પસ માં ચાલતી વિદ્યાર્થીઓની વિવિધ પ્રવૃત્તિ માટેનાં પોસ્ટર્સ બનાવવામાં.

બરાબર એ સમયે હું સોશ્યલ ફોરમની દુનિયા માં જાડાયો જે એ વખતે બહુ મોટી વાત હતી. અને જ્યારે એક ગ્GO ના ગ્રુપે હૈદરાબાદમાં ઓશિયન સોશ્યલ ફોરમ ચાલુ કર્યું ત્યારે ફાધર હેનરીએ મને મારો પ્રથમ ડીએસએલઆર કેમેરો ૪ રોલ સાથે આપ્યો અને આખા પ્રસંગની ફોટોગ્રાફી કરવાનું કહ્યું. મને કાંઈ ખબર નોતી પડતી. એમણે મને શટર સ્પીડ સેકન્ડની ૧/૧૨૫ રાખવાનું કહ્યું અને ક્કચ્O ને ૧૦૦ ઉપર રાખવાનું કહ્યુ. મે કોઈક સારા કામો કર્યા હશે કે ફાધર હેનરીને મને એમન છત્ર હેઠળ લેવાનું નક્કી કર્યુ અને લોયોલા કોલોજેમાં વિ¬ુઅલ કોમ્યુનિકશનમાં મને સીટ અપાવી દીધી અને કોર્સ દરમ્યાન થતા ખર્ચાને પહોચી વળવા માટે ફોટોગ્રાફીના અસાઈનમેન્ટસ અપાવી મને સહાય કરી. અહીંયાજ મારો ભેટો ઈકબાલ સર જાડે થયો અને મેં ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન નો હિસ્સો બનવાનું નક્કી કર્યું.

મેં ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન માં કામ કરવાનું શરૂ કર્યુ અને પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફી પ્રોગ્રામ કયાર્ે. ઈકબાલ સર જાડે કામ કરતા કરતા મને ઈન્ડસ્ટ્રીયલ ફોટોગ્રાફીમાં રસ જાગ્યો. જે કરવાની મારી ઘણી ઈચ્છા હતી. મને આહાર (ફૂડ) ની ફોટોગ્રાફી પણ કરવી ખૂબજ ગમે છે કારણકે હું ખાવાનો શોખીન છું.

ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન પ્રોગ્રામના સભ્ય હોવાની મને ખુશી છે કારણ કે આ એક યોજનાબદ્ધ પ્રોગ્રામ છે જે હું કરી ચૂGયો છું અને આજે હું જે છુ એ એનેજ કારણે છું. હવે બીજા લોકો પણ આનો અનુભવ કરી શકે એટલી મદદ કરી શકવાને લાયક હું થઈ ગયો છું.

Vikram Hingmire

મારામાં રહેલો રચનાત્મક દ્રષ્ટિકોણ અને એવું વાતાવરણ ઊભું કરવાની પ્રેરણા મને મારા બાળપણની યાદો દ્વારા મળે છે. જેમાં હું જાઈ રહ્યો છું કે મારા પિતા એક નાનકડી જમીનના ટુકડા પર ઘર બનાવવાની કલ્પના કરે છે અને એ જમીન પર અલગ-અલગ પ્રકારના છોડો રોપવામાં આવે છે અને મારી મમ્મી બાઈન્ડર અને બોસીસ ભેગા કરતી હોય છે. જેમાં ઈન્ટિરિયર ડેકોરેશન મેગેઝીન ના કટ-આઉટ હોય છે જે મને દોરી જાય છે લેન્ડ સ્કેપ આર્કિટેચર તરફ એ આશાએ કે એક દિવસ એ દ્રશ્યને જીવનમાં જીવંત કરી શકીશ.જાકે પૃષ્ઠભૂમિ મેડીકલ પ્રેક્ટિસની હતી. ફૂડ (આહાર)ની સજાવટમાં, ફર્નિચરની ગોઠવણીમાં, વધી રહેલ છોડવાઓની સંખ્યામાં અને દિવાલ પર લાગેલી ફ્રેમમાં મઢેલ પેઈન્ટીંગ્સ દ્વારા રચનાત્મકતા હમેશા દેખાઈ આવતી. લેન્ડ સ્કેપ આર્કિટચર, કળા અને કુદરતના સંયોજનમાં મને મારી ડીઝાઈન્સને સાકાર કરવા દો.

આ નિર્દયી ડેડલાઈન (સીમા રેખા) મને હમેશા મારા શોખથી દૂર રાખે છે અને પછી ચિંતા મારી રચનાત્મકતા પર હાવિ થઈ જાય છે. હું આનો ઉપાય શોધી રહ્યો છું જે મને પાછો મારી રચનાત્મકતા તરફ લઈ જાય અને જે મને તાણ મુત (ચિંતામુત) થવામાં મદદ કરે. અને મેં ફોટોગ્રાફીમાં એ ઉપાય શોધી કાઢ્યો એ મારી માટે ધ્યાન (ધ્યાનયોગ) જેવું છે. અનુભવોનું દસ્તાવેજીકરણ શબ્દો વગર વાર્તા કરવાની મારી આવડત મને આમાં ખેચી લાવી અને મને ખ્યાલ આવ્યો કે મારી તસ્વીરો મારા મનની મનોસ્થતિ બતાવે છે. ફોટોગ્રાફી અલગ અલગ રચનાઓને બિરદાવવા માટેનું એક મજબૂત, સુવ્યવિસ્થત માળખું છે. હવે હું એવા લેન્ડસ્કેપ અને આર્કીટેચર શોધું છું. જેનું મુલ્યાંકન કરી શકું અને એના દ્વારા મારા મગજમાં હું પાછી વાર્તા કહી શકું.

લાઈટ એન્ડ લાઈફ એકેડમી ફોટોગ્રામી આર્ટની જેમ શિખવાડો એવી ફીલોસોફીના આધારે ચાલે છે, એ સાથે રચનાત્મકતા ને એ પ્રકારની દોરવણી આપે છે કે એના દ્વારા કલ્પનાને તમે વાસ્તવિકતામાં પરિમિત કરી શકો. ઈન્ટરનેટની વૈખ્વીકરણની શિતને પીછણીને ખ્ખ્ઉ ઓનલાઈન મહત્વાકાંક્ષી આર્ટીસ્ટો અને ફોટોગ્રાફરને હવે દસ અલગ-અલગ ભાષાઓમાં ઉપલબ્ધ થશે, ઉપરાંત અલગ અલગ પૃષ્ઠભુમિ ધરાવતા સામાન્ય લોકો માટે પણ આ માહિતી ઉપલબ્ધ રહેશે. જેના દ્વારા ફોટોગ્રાફરો પોતાનો એક સમુહ બનાવી શકશે અને લોકો એક બીજાના સંપર્કમાં રહી શકશે.